Verhaal van een patiënte in langdurige isolatie: “De boekskes”

Bij mijn opnames in het ziekenhuis kreeg ik dagelijks meerdere mensen over de vloer: dokters, verpleegkundigen, psycholoog, dermatoloog, diëtist, familie,.. Al die personen kwamen steeds binnen met 1 vraag: hoe is het? ( wat zijn de klachten, wat staat er op het programma, welke onderzoeken moeten gebeuren). Altijd dat medische, het kwam op de duur mijn oren uit…
En toen was er mijn Mangomoment van de dag: de logistieke ploeg kwam mijn kamer poetsen, bed opmaken. Die mensen waren de enige die een normaal gesprek konden voeren. Meestal waren ze met twee en ging het gesprek over de roddels in de boekskes, nieuwe schoenen in reclame, parfum, problemen met de kinderen, etc. Dat vond ik zalig. Gewoon om naar te luisteren en ook om mee te kletsen. De gesprekken deden me altijd lachen en ik moest voor 10 minuten eens niet aan kanker denken